WTC De Snelvoeters

Op 18 juni 2019 is Snelvoeter en bestuurslid Hector Goossens overleden.

Wij herinneren ons Hector als een zeer beminnelijke en lieve mens. Altijd positief ingesteld, met volle teugen een levens genieter, een dromer, een strever, zonder daarin te overdrijven.

Reeds 15 jaar lid en sinds 2 jaar mee in het bestuur van de club. Hij was vaste deelnemer aan de jaarlijkse klimweek naar de bergen waar hij zeer verdienstelijk de bergen bedwong. Een kamergenoot waarmee je nooit last had en altijd welwillend.

Bijna ondoenlijk te moeten vaststellen dat hij vorig jaar nog volle bak meefietste, niets aan de hand. We herinneren hem tijdens talloze zondag- en trainingsritten, aan de Mont-Ventoux, op de Canarische Eilanden die hij regelmatig zelf met Tinne zijn vrouw bezocht en goed kende en waar hij ons rondgidste, naar dorpjes en plaatsen die hij ontdekt had.

Alles ging goed tot eind vorig jaar die vreselijke ziekte bij hem werd vastgesteld. Hij heeft ons begin van het seizoen nog enkele ritten mee vergezeld in de volgwagen. We zien hem nog poseren op de groepsfoto en na de rit genieten van het gezelschap met de groep bij een gesmaakte kriek in café Coolhem.

Rust in vrede, Hector, je blijft voor altijd in onze herinnering meefietsen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

15 deelnemers voor deze 142 km lange rit doorheen de belgische en nederlandse polders. Bij afwezigheid van piloot Guido die met andere Snelvoeters en bevriende fietsers richting Ardeche was uitgeweken, nam Chris de rol over. 

Volgens de website (met up-to-date kalendergegevens) was het vertrek om 07.30 in tegenstelling tot het boekje waar 07.15 stond. En een drietal had blijkbaar het boekje geraadpleegd en was een kwartiertje te vroeg. Maar beter te vroeg dan te laat. 

De rit ging net als vorig jaar via het waasland naar het verdronken land van saeftinge en dan westwaarts richting Terneuzen. Na vorige week was er aan alle leden gevraagd om meer met groepsbesef te rijden en kijk, alhoewel er bij wijlen goed werd doorgefietst, werd er door de koprijders toch veel meer omgekeken en rekening gehouden met de groep. Houden zo. 

In Terneuzen is het altijd uitkijken omdat fietsers worden gescheiden van auto’s. Doch de Patte bracht het er voortreffelijk van af. We zochten hetzelfde terrasje op als verleden jaar. Toen was het een echte beachbar met strandzand versierd. Van dat zand was nu geen sprake maar daarom was het niet minder aangenaam. 

De terugweg was net als de heenrit eerst meewind schuin achteraan en dan tegenwind. Die wind zorgde voor veel afwisseling van de kopdoenders zodat  bijna iedereen wel eens een beurt nam. 

Zonder ongelukken en voldaan van de stevige rit kwamen we iets na 12.30 toe aan cafe Coolhem waar een welverdiende pint op ons wachtte. 

Volgende week terug een lange rit, dit keer zuidwaarts naar Beauvechain met vertrek om 07.30. 

Klokslag 07h30 zijn we vertrokken op parking Coolhem richting Temse voor de Jan Bogaert classic. De volgwagen hebben we thuisgelaten wegens niet praktisch bij een georganizeerde rit. Op weg naar Temse waren we niet allen op weg naar Temse en bleek dat deze rit bij veel WTC ploegen geprogrammeerd stond zoals o.a. ook bij bevriende club Puurcycling. We kozen voor de 90 km alhoewel er ook wel liefhebbers voor de 125 waren. 

Na een 50 km was er bevoorrading. Patrick uit Niel en kozijn van Willy VD was als gast mee.

En het wil toch wel lukken maar bij een scherpe polderbocht waar wegens dubbelzinnige signalisatie – gele maar vreemde pijl rechtdoor en pijlen rechts – laat in de remmen werd gegaan, kwam onze gast ten val, wiel geblokkeerd, effe de voorganger getoucheerd, wiel scheef en een onvermijdelijke duik voorover. Hij belandde op de rand van het beton verder tuimelend in de graskant. Jan Sijs was als eerste bij hem. Altijd goed om een dokter in de ploeg te hebben. Het verdict was snel duidelijk: sleutelbeenbreuk – een veel voorkomende kwetsuur bij koereurs en wielertoeristen. 

We hadden Patrick – die intussen de thuisbasis verwittigd had om hem op te halen – afgeleverd aan een zorgzame B&B uitbaatster iets verderop. 

Iedereen was blijkbaar toch wat aangedaan want het tempo erna was toch een deel rustiger – toch in het begin. 

Dat fietsen met electronische schakeling niet altijd luxe betekent, ervaarde Chris. In Temse was zijn batterij platgegaan met ketting dan nog op de kleine plateau. En zo moest de rit dan verder in souplesse. Niet simpel als de wijzer regelmatig boven de 40 gaat. Blijkbaar dus best batterij nakijken na ritten met veel schakelwerk – zoals vorige week in de Gueuze-Lambic – of na 1500 km zoals de boekjes voorschrijven. Met een paar duwtjes is het Chris dan toch gelukt om samen de eindmeet te halen in Temse. 

Patrick is in de namiddag al geopereerd door Jan. Dat is dan toch nog het goede nieuws. 

Volgende week rijden we Velle-Terneuzen. Vertrek om 07h30 aan parking Coolhem. 

Gueuze & Lambic is een rit die vroeger door een lokale vereniging georganiseerd werd en waaraan we als Snelvoeters – wegens de schoonheid van de rit – jaarlijks hebben deelgenomen. Enkele jaren geleden is die vereniging tot veler spijt ermee gestopt. Bij de Snelvoeters is die rit traditie gebleven zijn we die ook op eigen initiatief blijven rijden.

En elk jaar zijn er enkelen die er niet genoeg van kunnen krijgen en die aan die 100 mooie kilometers met vertrek en aankomst in Sint-Pieters-Leeuw nog een aanloop en zelfs een verlengstuk breien naar/van het thuisfront. Met 5 waren ze, de “die-hards” die de verplaatsing naar Sint-Pieters Leeuw gefietst hebben.

Bij een zalige temperatuur van 17°C werd om 6:30 aan Liezele kerk vertrokken met het oog om tegen 8:00 in SInt-Pieters-Leeuw bij de 11 anderen aan te sluiten. Wegens wegenwerken hebben die 5 onderweg ongewild de sterkte van hun materiaal nog kunnen testen. Geen pannes, dat bleek dus dik in orde te zijn.

Iets na achten – Leonneke was even zoek en we kregen even een déjà vu van een start in Velle-Terneuzen – trok de groep zich op gang om deze prachtige heuvelrit af te haspelen.

Met Tim, die de omgeving kent als zijn broekzak, hadden we de perfecte piloot die heel de rit op kop heeft gereden, nota bene daags na een volledige Waalse Pijl, en die het tempo goed onder controle heeft kunnen houden.

Dit dachten we van kleine Erik ook, maar toen was er die ene put in de afzink van de bosberg die er andere jaren waarschijnlijk nog niet was 😉 waar hij lek in reed.

Op het zalige terras bovenop de Bosberg hadden we net daarvoor onze korte break en konden we onze drinkbussen opnieuw bijvullen wat geen onnodige luxe bleek bij de zwoele temperaturen van om en bij de 30°C.

Na aankomst aan de kerk van Sint-Pieters Leeuw besloten de meeste deelnemers een cafe op te zoeken voor de traditionele degustatie van Gueuze, Lambic en andere streekbieren. Dit verleidde ook 2 van de 5 vertrekkers uit Liezele waarmee hun groepje tot 3 gereduceerd werd. De zwakkeren moeten eruit zeker – dixit Patje – die om 14:00 de aankomst in Bornem bereikte. Met 199,6 km op de teller, helemaal Nutella, waardoor hij de fut niet meer kon opbrengen voor die laatste 400m voor een dubbele dodentocht. Toch een puike prestatie van Patje, Nico en Stijn!

Bedankt Patte om mee de rit te begeleiden met de volgwagen.

• 

• 

Volgende week “Jan Bogaert-classic” vertrek om 07.30 op parking Coolhem.

Was het het latere vertrekuur – vanwege de verkiezingen, het goede weer of een intervakantieperiode, in ieder geval meer dan 30 deelnemers aan deze rit waaronder ook Kristof voor de eerste keer dit jaar. 

Dat iedereen goed in form zit blijkt uit het feit dat de vaart er goed in zat van bij het begin. Willy VD en Jos trokken de boel op gang maar richting Duffel kwam sneltrein Mark B op kop en dan sloegen de wijzers al snel uit naar 40. 

De heenrit volgde het klassieke parcours tot Bevel/Heikant. Daar werd door inkorting van de rit teruggedraaid richting netekanaal. Piloot Chris zat al heel de rit geplaagd met een slechtfunctionerende Garmin die er maar niet in slaagde om de uitgetekende rit foutloos op te laden waardoor er geen kaartdetails of richtingenaanwijzingen beschikbaar waren. Dat er dan een foute pilotage inzat was te verwachten. Dat gebeurde iets voor het netekanaal met als gevolg verkeerde afrit, trappen op en af en dan bij het optrekken volledige verbrokkeling. 

Blijkbaar gaan sommigen keihard te keer eens ze op een dijk komen en dat is op een zondagmorgen niet echt aangewezen wegens de vele andere bezoekers: dijken en een grote groep snelvoeters zijn geen veilige combinatie – ook al is het maar een beperkt stuk – waarvoor excuses van de piloot. 

In Duffel werd dan maar gekozen voor Waarloos wat ons na een rit van 83 km veilig en wel terug thuisbracht. 

Met een compacte groep van 16 renners waarvan 14 Snelvoeters vertrokken we richting Gaasbeek voor een tocht van net geen 100 km. Ondanks de mindere weersvoorspellingen toch nog een mooie groep. Guido en Marc V.  bepaalden het tempo terwijl Domien in de auto aan het volgen was ! Iets over halfweg kwam Eddy op kop, dit samen met zijn schoonzoon die voor de eerste keer mee reed met ons. Door de regen hebben we beslist om niet te stoppen in een café zoals gewoonlijk. Het was immers al heel de rit aan het druppelen en van de zon was jammer genoeg geen sprake. 

Ondertussen lagen de bergjes achter ons en was het terug vlak richting Kalfort vaak met de wind in het nadeel. Met nog ongeveer 10 km te rijden stopte het met regenen en eens in Liezele waren de banen droog en kwam de zon er een beetje door. 

Na de rit gingen we zoals gewoonlijk naar Café Coolhemmaar Guido reed nog even een rondje om aan de 100 km te komen. Eric was onderweg afgeslagen om haring te gaan halen voor ons, deze bakte hij ter plekke in ons clublokaal. De vis smaakte bij iedereen net zoals de pintjes of ander lekkers. 

Hartelijk dank  aan iedereen die er bij was, Domien en Eric in het bijzonder voor het volgen en de heerlijke vis.

Volgende week staat de Dijkentocht op het programma. Vertrek om 09.00 wegens de verkiezingen. Er is geen volgwagen zodat we er nog eens een echte dijkentocht kunnen van maken. Ook geen stop wegens de inkorting van de rit.

• 

• 

• 

• 

Met 69 deelnemers zijn we vertrokken richting Scherpenheuvel: Puurcycling, Willaert-Van Boom en de Wik als belangrijkste vergezellende ploegen en dan nog enkelingen zoals Robert van de Duvels. In ieder geval een indrukwekkend peloton.

Een dikke mercie aan de inrichters van deze rit waaronder Pieter en zijn motards die weer feilloos alle zijbanen blokkeerden zodat de groep vlot kon doorrijden.

Erik C en newbie Wim Borms namen ons met aangepaste snelheid op sleeptouw tot in Scherpenheuvel waar we omstreeks 10.00 aankwamen.

Daar zocht elke club zijn favoriete terrasje op. Bij de Snelvoeters waren dat 2 terrasjes: de grootste groep koos voor café Het Molenhuis, en de anderen waren blijkbaar vergeten dat ons vroegere stek achter de basiliek niet de meest flitsende bediening heeft.

Bij het vertrek om 10.45 zijn we nog even moeten rondrijden in Scherpenheuvel wegens zware brand en nablussen van een woning op de Basilieklaan.

Uiteindelijk toch rond 11.00 vertrokken onder leiding van Jan VDE en Chris. Het valt wel op dat jaar na jaar het aantal plaspauzes toeneemt, zowel bij fietsers als motards. Wordt er meer gedronken of zou de ouderdom er voor iets tussen zitten? Het kan ook een combinatie zijn natuurlijk.

Rond 13.00 en na 130 km zijn we dan veilig en wel toegekomen in Kalfort waar de boterhammen klaarstonden en de biertjes naar nog smaakten.

Hartelijk dank aan alle clubs en deelnemers voor een toffe tocht!

Wederom werd er heel de week voor zondag regenweer voorspeld. Toch waren er een 20-tal snelvoeters die klaar waren om de wind en regen te trotseren op onze rit naar de deelgemeente van Hulst. Wegens het ontbreken van enkele sterkhouders zoals Kurt, Tom, Hans en andere Eddy’s was het uitkijken naar hun vervangers. We hadden natuurlijk nog toptalenten zoals Jos, lange Marc, enz.. maar één man stak er vandaag met kop en schouders uit, namelijk Werner. Wat een sterke rit van Werner, chapeau.

De wind stond zo sterk, en dit in de open polders, waardoor de groep af en toe in enkele stukken brak. Het “in stukken breken” werd ook wel mee beïnvloed door de wanhopige telefoontjes van Frank Van De Vyver naar onze voorzitter. Frank was namelijk alleen vertrokken, had ons gemist in Temse (een risico als men niet op de officiële startplaats vertrekt) en zat ons op te wachten aan de kerk in Axel terwijl onze stop niet daar was maar 15 km verder in Emmadorp. Er zat voor hem dus niets anders op dan een eenzame rit terug naar huis.

Tijdens onze stop zat de sfeer er goed in. Zelfs zo goed dat onze jonge gast Willy Van Dyck zich bij het vertrek zelfs van 2-wieler vergiste (zie bijhorende foto’s).

• 

• 

• 

• 

• 

Met een beetje vertraging door mechanische pech onderweg, zijn we veilig om 13:15 aangekomen in ons clublokaal ’t Coolhem.

Bedankt Marc voor de perfecte pilotering van deze rit (hopelijk zijn jouw rugproblemen snel verdwenen) en natuurlijk ook bedankt aan onze vaste chauffeur Patte voor het begeleiden van de rit.

Volgende week de rit samen met andere clubs naar Scherpenheuvel. Vertrek om 07:30 stipt op parking van Café Coolhem.

Ondanks de slechte weersvoorspelling stonden er toch 8 snelvoeters aan de start. De negende, Frank, verscholen achter een verkeerslicht, werd opgepikt aan de brug van Temse. Het weer viel al bij al nog heel goed mee zelfs zo dat sommigen onzeker waren over hun regenvestje: aan of uit?

Eens voorbij Melsele dorp kregen we een felle tegenwind pal op de kop. De ene heeft daar meer last van dan de ander. Bij Jos speelde het blijkbaar allemaal geen rol. Joske Duracel maakte zijn naam waar. Ik denk dat zijn batterijen terug opgeladen werden tijdens de rit. Er stond echt geen maat op en geen inspanning was hem te veel. Telkens de teller naar 35 en meer. In de langestraat waren er gelukkig nog andere sterke kopdoeners zoals de Frank en ook Luc liet zich niet onbetuigd.

Sinds we deze rit doen was het de eerste keer dat we niet op het terras maar binnen in café Breugel moesten postvatten. Na de pauze ging het richting Puyvelde. In één van de gladde bochten zorgde Chris nog voor een ferme opschrikker: een ferme schuiver met beide wielen die eindigde in iemands gazon. Gelukkig geen valpartij, een klein Vanderpoelke als het ware.
Tegenwind veranderde langzaam in meewind. “Qua inspanning maakt dat bij ons blijkbaar niet veel verschil”, merkte Marc Verheyen op.
En in café Coolhem hadden ze bij aankomst lekkere soep met balletjes. Die smaakten.

Volgende week nog een keer richting de polders met de Axel Classic rit.

Eigenlijk zouden we deze rit moeten hernoemen, want sinds we dit jaar de rit buiten organisatie rijden, is Sint-Martens-Bodegem niet meer dan een passeerdorp. Beter zou zijn Edingen of op zijn minst Bodegem-Edingen.

In ieder geval was het zondag schitterend weer. Volle bak zon en bij de 23 vertrekkers toch al een aantal korte broeken. Bij afwezigheid van Willy VD trokken Jos en Chris de boel rustig op gang richting Asse en Bodegem voor de eerste langere rit. Bij enkelen zat er nog wat melkzuur in de weg als gevolg van de Brabantse Pijl die ze daags tevoren hadden gereden. Buiten Tom en Willy, ook Tim. Die pikte aan na 35 km bij de Ninoofsesteenweg. “Waar is Tim ?” hadden sommigen zich al afgevraagd dit seizoen. Wel hier was ie dan.

Het Pajottenland toonde zich van zijn mooiste kant: licht beklimbare
hellingen en zonovergoten vergezichten: Vlaanderen op zijn mooist en een paradijs voor wielertoeristen. Nadat we in een wijde boog rond Edingen waren gefietst, werd er na 87 km halt gehouden in Cafe Terlindenhof niet ver van Heikruis. Tijd om de mens inwendig te versterken en even te genieten op het prachtige terras van deze charmante herberg.

• 

• 

Met nog 2 kuitenbijters voor de boeg – Steenstraat in Schepdaal en Vrijthout in Asse – werd de thuistocht aangevat. Gelukkig kon zo de drukke steenweg op Asse omzeild worden. Dat sommigen nog kruit in de benen hadden werd duidelijk toen we onze heimat naderden en de teller toch een paar keer over de 40 ging.

Ondanks het vroege vertrek en de langere afstand waren enkele twijfelaars toch uiterst tevreden dat ze hadden deelgenomen. De Bodegem rit is zonder twijfel een pareltje.

Volgende week een vlakke polderrit richting Melsele en St-Gillis-Waas. Vertrek om 08.00 voor 105 km.