Wielertoeristenclub uit Kalfort (Puurs Sint-Amands)
Beste leden,
Normaal gezien zou het nieuwe seizoen starten op zondag 7 maart 2021. Als bestuur beseffen we dat alle leden staan te popelen om van start te gaan. Doch wegens de coronamaatregelen van de overheid en in het belang van alle leden zijn we genoodzaakt om dit tot nader order uit te stellen. Wij houden U op de hoogte wanneer we terug van start gaan.
De rittenkalender voor 2021 is up-to-date gebracht op deze website.
Hopend op een spoedige start,
Het bestuur
Volgens de website van de VWB op 14 augustus was het terug toegestaan in de provincie Antwerpen om met maximum 50 personen in georganiseerd verband fietstochten te ondernemen. Dat is niet on dovemansoren gevallen. Ook bij de snelvoeters niet en we zijn zondag 16/8 terug gestart in Kalfort. 21 deelnemers tekenden paraat voor een rit van 130 km.
Ook Patrick was terug van de partij in de volgwagen. Andere vermeldingswaardige deelnemers zijn Sven Gevers, collega van Nico en de man die met de fiets vanuit Ronse komt, en ook Hans, vader van Stijn.
De rit naar Sas van Gent is gekend voor het volgen van kilometerslange rechte hoofdbanen waar een hoog tempo kan aangehouden worden. Met lange mark en Hans T op kop was het nu niet anders.
De Sas van Gent rit is de laatste jaren een uitdaging vooral omwille van vele wegenwerken en omleidingen op het parcours. Zo heeft Willy Van Dijck de voorbije jaren het parcours al stevig moeten wijzigen tot hij er uiteindelijk de brui aan gaf omdat het niet meer doenbaar was. Daarbij komt dat dit een vrij lange rit is waarbij een verkenning toch wat tijd inneemt. Vraag dat maar aan voorzitter Chris die in zijn verlof het wel zag zitten om dit op zich te nemen. Uitgangspunt was een originele versie van de rit met parcours gekregen van kleine Eric. Niet alleen was het keiwarm tijdens de verkenning tot 36 graden maar al snel zou blijken dat wegenwerken weer noopten tot parcourswijzigingen. Vooral in Oostakker was het goed prijs: heel de dorpskern was opgebroken zodanig dat het veer nauwelijks met fiets te bereiken was, laat staan met een volgwagen. De unieke bootovertocht van het kanaal Gent-Terneuzen viel hierbij dus in het water.
Als alternatief werd er op de N449 verder noordwaarts gefietst naar Zaffelare en langs het provinciaal domein Puyenbroeck. Daarna lieten we Wachtebeke rechts liggen (ook daar was het centrum onderbroken door werken) en volgden we de Langeledevaart tot het dorpje met dezelfde naam. Vervolgens kwamen we via de rustieke akkerstraat in Zelzate waar we even werden op gehouden door een geopende brug.
Het was 09.30 toen we toekwamen in Sas van Gent. Alle cafés waren nog gesloten en het enige café dat open was, zat natuurlijk al vol. Dan maar door, hopend op meer geluk in een volgend dorpje.
Op de stekkerweg reden er 2 heren plat: Eddy Daems zat al enige tijd met een leegloper en Stijn. Natuurlijk alle 2 met schijfremmen waardoor er niet snel wielen konden gewisseld worden en het reparatiewerk wat meer tijd vroeg. Blijkbaar was dit nog een druk bezocht baantje want we stonden gedurig in de weg van andere passanten.
Dat de Willy M veel familie heeft in Nederland wisten we al maar dat hij ook een schoonbroer had wonen in het nabijgelegen dorpje Overslag was nieuw. En dat kwam hier goed van pas om te weten in welk cafe we onze pauze konden nemen. Cafe ’t Hoeksken bleek prima te voldoen. Er zat een fietsgroep uit Lokeren die net vertrekkend was en met veel plezier voor ons plaats ruimde.
Patje Daems was ondertussen doorgereden. Er zijn er die nog moeten werken op een zondagnamiddag. Hij moet met hulp van de GPS goed thuisgeraakt zijn want in de namiddag postte hij al een foto van zijn werkplek in de haven.
De terugweg verliep vlot via Klein-Sinaai, Sinaai, Waasmunster-Heide, Temse en Bornem. Om 12.30 waren we terug thuis in Kalfort, waar de biertjes na zulk een rit het lekkerst smaken.
16 vertrekkers is niet slecht voor een rit op verplaatsing en bij perfecte weercondities zoals vandaag is zo’n rit echt een plezier. Waver-Namen geldt dan ook als 1 van onze mooiste ritten.
Iedereen was op tijd op post. Willy met Jos in de camionette en Gie samen met Hans sloten het rijtje in de Rue de l’Eglise.
Bij sommigen was toch enige zenuwachtigheid te merken. Waarschijnlijk omdat de hellingen vandaag iets langer, stijler of hoger zijn dan normaal. Maar de meesten zitten goed in vorm en hoeven eigenlijk niets te vrezen in deze 112 km lange rit.
De eerste 35 km brengen ons onder aanvoering van Jos (wie anders) en Hans T. over Waals-Brabantse heuvels naar Namen, de hoofdstad van het Waalse gewest. Vandaag geen citadel langs de gebruikelijke kasseitjes wegens wegwerkzaamheden. Dan maar een andere kant en daar wachtte ons toch een kleine verrassing: de klim begon in de Rue Charles Wérotte, langs de Rue de la Colline en dan de Chemin des Mélèzes waar de percentages opliepen tot 15%. Kort maar krachtig. Zelfs het versnellingsapparaat van Eddy Tierens hield het hier voor bekeken en zou hem de rest van de rit parten spelen. Voor de meesten was dit de eerste keer langs hier de citadel op, behalve voor kleinen Eric natuurlijk, maar langs welke paden heeft die nog niet gefietst? En boven waren inderdaad sommigen de kluts kwijt: “Waar zitten we nu?”. Maar geen paniek, we waren gewoon daar waar we andere keren aan de afdaling beginnen.
Vanuit Namen ging het even langs de Maas richting Hoei en dan de tweede noemenswaardige helling naar Erpent. Niet echt steil maar de groep valt hier wel in stukken als er tempo gemaakt wordt. Bovenaan linksaf op de N4 waar de weg toch nog meer dan een km blijft oplopen. Bovenaan linksaf in de Rue Grande waar we een stukje van de mooie Ardennen meepakken. Het laatste deel sluiten we af met de lange afdaling naar de Maas in Namêche waar steeds stevig tempo gevoerd wordt. Namêche is ongeveer halfweg en een goede locatie als tussenstop. Maar dit was de voorbije jaren al meermaals anders en moesten we onverrichterzake verder rijden omdat het ene na het andere café ermee ophield te bestaan. Maar de inwoners hebben ingezien dat Namêche zonder café toch wel iets te triestig oogt en hebben het stationnetje, dat toch geen dienst meer deed, omgevormd tot café. Of dit op verzoek van piloot Gie was laten we hier in het midden, we zijn er wel blij mee.
Na de stop is het direct vanaf de eerste meter zwoegen om boven te geraken op de steile noordoever van de Maas. Er was gevraagd om bovenaan te wachten waar het steilste van de klim gedaan is. Zodoende konden de mindere klimmers terug aanpikken en bleven die gespaard van een stukje eenzame tegenwind. De weg loopt hier zeker nog meer dan 1 kilometer vals plat bergop over kale velden tot aan de bomen die het eerste dorpje omgorden. In vroegere edities werden hier traditioneel nog heroïsche vluchtpogingen en achtervolgingen ingezet. Doch, we zijn misschien wat wijzer geworden en verkiezen voor het mooi verdelen van de krachten tot op het einde.
Dat is wel nodig want er komen nog enkele hellingen aan die er mogen wezen. Ondertussen kreeg ook Jelle problemen met zijn schakelapparaat: van groot naar klein was ok maar omgekeerd lukte niet meer. Maar had hij het niet gezegd, ik had het nog niet eens gemerkt.
Sterke koprijders melden zich vooraan zoals Frank, Hans T en Jos die vandaag weeral rijdt voor wat hij waard is.
We trekken mooi rond de kasseiweg in het Bois de Buis want blijkbaar is die zelfs met de auto niet meer te doen. Veilig en voldaan komen we toe in Corroy-le-Grand. Behalve voor Jelle dan die liever met de fiets naar huis rijdt als extra training dan mee met pa in de auto.
———————————————————–
Richtlijnen
OPGEPAST: Dit is een rit op verplaatsing met vertrek iets voorbij Waver in Corroy-le-grand. Met de wagen is het ongeveer 45 min rijden.
Er zijn 2 mogelijkheden betreffende verplaatsing naar het vertrek:
Piloot voor deze rit is Guido.
De Corona lock-down ligt al enkele weken achter ons en ook de redacteur is terug ten tonele verschenen. Sinds 14 juni zijn we terug beginnen fietsen in clubverband en dat deed voor iedereen veel deugd. Telkens waren we op de toegestane limiet af met een 20-tal leden.
Voor de rit naar Overijse zijn we zelfs met 26 alhoewel hier ook enkele gastrijders tussen zitten. Ook Kurt was erbij die nog gevallen was vorige week in de rit naar Erpe-Mere. Gelukkig zonder veel erg: schaafwonden en kneuzing aan de schouder (zijn trui bleef wonderlijk onbeschadigd) en helm gebarsten! Niet verwonderlijk dat hij er vandaag nog een beetje last van had.
Vorige week was er ook heel hard gefietst op de terugweg: meewind en lange Marc en Frank VDV op kop. Als piloot is het absoluut niet gemakkelijk om een snelle groep veilig over Vlaamse wegen met vele bochten en kruispunten te leiden en piloot Willy moest dan ook orde op zaken stellen en tot kalmte aanmanen.
Het eerste deel van de rit naar Overijse werd traditioneel aangevoerd door Jos Scheers samen met piloot Nico. Ideaal weer, geen wind, alle windmolens stil, en een zomerzonnetje in de wolken. Wegens werken aan de brug in Tisselt konden we het normale parcours niet volgen. Dan maar via Willebroek en Heindonk over Leest naar Hombeek en daar over de vernieuwde weg naar Zemst en Weerde. Het parcours blijft plat tot Kortenberg en dan begint het geheuvel. Met Erwin erbij als nieuw lid hebben we altijd beziens. Twee fietsers die we waren voorbijgestoken hadden ook de man op de mountainbike opgemerkt en staken hun ontzag niet weg. “Wouw, hedde da gezien, die met zijne mountainbike?”. Maar wij weten: den Erwin is gene gewone.
De groep beklom voorbeeldig met allen samen de Neerijse Steenweg in Leefdaal. Deze loopt verder uit in de langestraat waar lange Marc zich op kop zette om zijn grotere versnellingen eens uit te proberen. Met licht bergaf gaan de wijzers al snel boven de 45 richting 50.
De beklimming van de Huldenberg is lang niet meer de scherprechter van weleer. Wat een verschil met vroeger op de kasseien die nu helemaal geasfalteerd is. Toch blijft het begin van de helling meer dan 5% en is het altijd wel even zwoegen. Een groep van een 12tal kwam eerst boven gevolgd door versprokkelde groepjes. Daar werd gewacht tot iedereen samen kon afdalen naar de dorpskern van Huldenberg waar we traditioneel stoppen. Een aangepikte sportieveling was al ettelijke kilometers met ons aan het meerijden, maar voor de stop in café ’t Gouvernement bedankte hij.
Na de stop ging het verder naar Overijse waar de weg omhoog slingert rondom de kerk. Waar die weg een paar maanden geleden nog helemaal open lag, was ie nu gelukkig helemaal nieuw geasfalteerd was. Even later kregen we een tractor met remorque voor ons als gangmaker. Niet ideaal en geduld was de boodschap. Voorbijsteken was te gevaarlijk en ook voor de volgwagen niet doenbaar. Op de rechte stukken kon ie doorrijden maar op de vele verkeersdrempels was ie genoopt om serieus gas terug te nemen of zijn tractor zou nogal “dansen”.
Het keerpunt voorbij kregen we dan toch lichte tegenwind, maar dat konden hardrijders als Hans Tierens en Stijn niet deren.
Nico had het parcours richting Kapelle o/d Bos enigszins aangepast zodat we net voor de “chicane” aan de spoorwegtunnel uitkwamen. Mooie verbetering al is het op die smalle wegen wel oppassen voor tegenliggers en andere obstakels.
Iets voor twaalven waren we terug in Kalfort en konden we voor de eerste keer postvatten op het terras vooraan café Coolhem. Cindy had lekkere caracollen voorzien. Voor sommigen een delicatesse (want ze waren echt goed), andere laten die toch liever links liggen :). “De gustibus et coloribus non est disputandum”, wisten de Romeinen ook al, maar zij hadden wel iets als garum…
Een grote opluchting vandaag: het seizoen 2020 wordt eindelijk terug voortgezet. Tot hiertoe hadden we slechts 2 ritten met de club kunnen afwerken of het Covid-19 virus sloeg keihard toe en zette alle groepsactiviteiten op non-actief. Voorafgaand was er overleg geweest op 9 juni met de Klein-Brabantse clubs en daar bleek snel dat bijna iedereen een heropstart zag zitten. Het bestuur van de Snelvoeters heeft de dag erna vergaderd in café Coolhem. Een blij weerzien in levenden lijve tussen de bestuursleden en eveneens uitbaatster Cindy. Het was geleden van begin van het seizoen, 4 maanden terug. Alle bestuursleden waren het er ook over eens dat er zondag kon en zou gefietst worden. De risico’s waren afgenomen, de bubbels vergroot en de goesting alsmaar toegenomen. Mogelijke spelbreker was wel de limiet van 20 leden per groep: gaan we erover of niet?
Daarom was er het idee om op voorhand reeds te vragen wie zondag zou meerijden. Dat waren er snel 19. Dan kwam Frank VDV met de vraag of zijn vriend als gastrijder meekon. Hij had wel gelezen dat dit eigenlijk niet kon maar wou toch eens horen. Frank besliste dan zelf, nadat die vriend blijkbaar zelf niet kon, dat hij de mannen van PuurCycling zou vergezellen. Goed eigenlijk want ondertussen waren er nog 2 bijgekomen, Kurt en Bart, en bleek deze laatste toch zondagmorgen forfait te geven. En zo kwam het aantal deelnemers netjes op 20.
Bij zonnig weer was het dan verzamelen om 08.00 op parking Coolhem waar ook de fietsers van PuurCycling hun opwachting maakten. Zij naar Sas-van-Gent, wij naar het Waasland.
Beide ploegen vertrokken via de brug van Temse. En daar kwam Frank ons al tegemoet uit tegengestelde richting, netjes in PuurCycling tenue om dan bij die mannen aan te pikken.
Naar aloude gewoonte had Jos zich bij ons op kop genesteld voor het eerste anderhalf uur en zo reden we dan het Waasland in langs rustige wegen richting polders. De grens met Nederland mocht officieel volgens de veiligheidsregels pas morgen overschreden worden en zo leidde Gie ons net voor de grens weg van het normale parcours over de kasseitjes van Nieuw-Namen. Een kleine inkorting die ons mogelijke boetes aan de grens deed ontlopen. Omdat er onderweg geen stop in een café voorzien was, werd ergens te midden van de velden halt gehouden voor sanitaire behoeften en zelf-ravitaillering.
De meewind begon ons meer parten te spelen op de terugweg maar bij sommigen zoals Hans T. maakt dat precies weinig uit. Zulke kerels rijden o kop precies even gemakkelijk tegen als meewind, iets waar de anderen handig van kunnen profiteren.
In de Gentstraat voorbij Sint-Pauwels was de weg opgebroken en kon de volgwagen niet meer mee. Terug dan maar en via Puyvelde naar Belsele. Met dit ommetje zaten we terug op de geplande afstand.
Tussen Waasmunster en Sint-Niklaas reed Jan Sijs lek op een scherp stukje baksteen. Een Mathieuke met het voorwiel had hem kunnen redden, maar wie doet fietsacrobaat Mathieu zulk subliem manoeuver na?
In Bornem hebben we halt gehouden voor het huis van Hector. Eric C had er ons aan herinnerd dat hij net 1 jaar gelden overleden was. Wat gaat de tijd snel, wat is het leven vluchtig. Voor zijn huis hebben we hem herdacht met 1 minuut stilte.
Veilig en wel bereikten we terug Kalfort. Tijd om na zoveel maanden ook de nieuwe kledij uit te delen en te genieten van een verdiende frisse pint.
Beste snelvoeters,
gisteren heeft het bestuur vergaderd om een beslissing te nemen en jullie ook in te lichten omtrent de huidige toestand in Corona-tijden.
Alhoewel iedereen hunkert naar voortzetting van het seizoen in groep en alhoewel de regering terug sporten in openlucht toelaat onder bepaalde omstandigheden tot 20 personen, is de veiligheid van eenieder voor ons toch het allerbelangrijkste. Daarom heeft het bestuur beslist om het rijden van ritten in groep verder op te schorten tot minstens 8 juni wanneer de regering verdere maatregelen gaat nemen.
De kans op negatieve gevolgen is nog te groot en dat risico willen we als club op dit moment niet nemen. De stap van 3 personen naar 20 is onaanvaardbaar en ook in tegenstrijd met alle advies van onze wetenschappers en virologen, wiens strategie het is om de zogenaamde bubbels geleidelijk aan te vergroten. We weten allemaal uit ervaring dat er tijdens een fietsrit op allerhande manieren vochtdruppels in de lucht komen die meegedragen wordt door de wind en waarbij niemand kan voorspellen waar die dan terechtkomen.
Stel dat er een besmetting gebeurt tijdens een rit in groep. Dan moet niet alleen de groep EN hun familie 2 weken in quarantaine maar dan bestaat er ook het gevaar dat 1 of meerdere personen zwaar ziek raken of zelfs overlijden. Daarenboven stelt zich hierbij nog de vraag wie is hier voor verantwoordelijk?
Volgende week zal er een videoconferentie plaatsvinden met bestuursleden van alle Klein-Brabantse WTCs om hier een gemeenschappelijk standpunt in te nemen. Hierbij zal ook een longspecialist en schade-expert aanwezig zijn. Wij houden jullie op de hoogte van de uitkomst van deze vergadering.
We zijn nu al bijna 10 weken sinds de eerste maatregelen van start gingen. Ondertussen zijn we kunnen blijven fietsen. Eerst alleen, dan met 2 en nu met 3. Op dat gebied waren we nog bij de bevoorrechte sporttakken. We vragen daarom om nog even geduld te oefenen en vooral voorzichtig te zijn. Besmetting kan immers leiden tot onomkeerbare schade en dat wil je als sportief fietser toch absoluut vermijden.
Hou het veilig!
Het bestuur.
Met 23 hadden we een mooi deelnemersveld vanmorgen. Mooi, zeker daar de weersvoorspelling niet zo mooi was. Droog vertrekken en vanaf een uur of 10 lichte regen. Doch bij het begin van het seizoen is er traditioneel veel goesting en wil iedereen zijn conditie opkrikken.
Ook veel wind en Jelle offerde zich op door meteen een koppositie in te nemen. Dat ging evenwel niet zonder moeite. Met bij momenten een hartslag van 190 en een volledige drinkbus tegen een droge mond verzette Jelle puik kopwerk waarvoor de anderen hem dankbaar waren.
Daarna was het de beurt aan de twee Hansen. Ook knap temeer daar Hans Tierens gisteren ook de zaterdagrit van Luc De Wachter in Liezele had mee gereden, bijna heel de tijd op kop. En de andere Hans sukkelde met rugpijn. Maar gedurende de rit raakte hij er van verlost. Waarvoor afzien op kop toch al niet goed voor is.
Buiten Hans T waren er gisteren nog andere kilometervreters. Ondere andere Dirk en Bart, die hadden de parel van het hageland gereden. Naar het schijnt een heel mooie rit maar ook daar speelde de wind parten. Chris had als piloot de polderritten Melsele en Hulst voor volgende maand gaan verkennen. “Hoe sterk is de eenzame fietser…”, zingt Boudewijn De Groot. “Nog niet sterk genoeg”, is dan het antwoord. Maar Snelvoeters die in ‘t weekend een dubbel doen, zijn niet alleen trouwe clubleden maar weten dat ze ook een uitstekende zaak doen voor de conditie.
De weersvoorspellingen voor de rit naar Meldert kwamen spijtig genoeg uit. Vanaf omgeving Meldert begon het toch te druppelen en was er geen ontkomen meer aan. Lange Mark was niet goed vandaag, pijn aan de heup. Ontsteking? Hopelijk herstelt hij snel want zijn kaliber kunnen we best gebruiken bij deze winderige ritten.
Als gastrijders hadden we vandaag een Triatlon koppel mee. Daar had Patje Daems voor gezorgd. Marie en Jeroen waren charmant gezelschap, goed voor een sympathieke babbel.
Op de terugweg konden we gelukkig profiteren van de meewind en klom het gemiddelde terug boven de dertig. De nattigheid nam toe en iets voor Opwijk gingen de regenvestjes aan. Was het niet tegen de regen dan wel tegen de opspattende modder. Bijna waren we Patje Daems kwijtgespeeld die blijkbaar nogal lang treuzelde over: doe ik het aan of laat ik het uit?
Gelukkig kwamen we in Opwijk weer bijeen en kon de tocht succesvol afgewerkt worden over het door piloot Willy M verkende parcours.
De eerste rit van het jaar trekt traditioneel een goed deelnemersveld aan en dat was ook dit jaar niet anders. 24 snelvoeters, 5 gastrijders en daarbij nog een tiental van Puurcycling. Zeker nu het bij het vertrek droog was, weliswaar bewolkt maar met hier en daar toch een aantal opklaringen en het zag er naar uit dat dit heel de rit zo zou blijven.
Zoals vorig jaar reden we de rit samen met Puurcycling. Gunter Maes, reporter voor PubliNieuws was ook van de partij voor enkele fotootjes en het opmaken van een verslag. Elke club had ook zijn volgwagen mee wegens afsplitsing onderweg.
De rit van vorig jaar nog indachtig had Dimi van Puurcycling gevraagd of hun club de eerste 10 km op kop kon rijden zodat zij het tempo konden regelen en dat het toch voor hen niet te snel zou gaan. Dat hun koprijders daar niet zo gelukkig mee waren bleek vrij snel na de start. Een felle zuidwestenwind blies strak in het nadeel en noopte hen tot een stevige inspanning. Maar dankzij enkele aflosbeurten lukte het hen toch aardig. Op de veilingbaan sloegen zij links richting Mollem, waar de Snelvoeters rechtdoor reden richting Wolvertem en dan Impde.
Op enkele stukken hadden we de wind nog in het nadeel en het waren sterke kopmannen die de groep vooruittrokken. Hans Moons en Frank VDV leverden onder andere een respectvolle inspanning. Dan werd het meer zij- en meewind en dat brengt opportunist Erik S vooraan in het peloton. Normaal duurt dat niet zo lang, maar nu reed hij toch een verdienstelijk stuk mee op kop. Goed Erik!
Begin seizoen is het ook snel duidelijk wie actief bleef tijdens de winter en wie niet. Geen nood voor de minder getrainden. Binnen enkele weken is die achterstand wel weer weggewerkt.
Etienne was er ook bij maar richting Humbeek en zelfs bij meewind liet hij zich halverwege de rit uitzakken. “Rij maar door”, zei hij, “je moet naar mij niet omzien. Het gaat te snel voor mij. “ Toch kon hij terug aanpikken en reed nog mee tot Londerzeel. Anderzijds kan Etienne in zijn andere hobby wel stevig uitpakken. Zo prijkt hij samen met zijn Rita momenteel op het reklamebord in den Binder, niet als fietser, maar in een zwierige pose als uithangbord voor de dansliga.
Tijdens de rit werd het hoe langer hoe zonniger en met een nog steeds felle wind, nu in de rug, keerden we gezwind via Blaasveld en Londerzeel huiswaarts. 75 km en de kop was eraf. Bedankt aan de Patte om te volgen. Achteraf in cafe Coolhem werden de dorsten gelest en er was meer dan 1 reden tot drinken: verjaardag van Tony en Gie is nog maar eens grootvader geworden: proficiat mannen!
Zaal De Krinkel Ruisbroek-Dorp 38 2870 Ruisbroek
Inkom: € 10 (inbegrepen 1 consumptie naar keuze)
Iedereen die het wielrennen volgt, kent José De Cauwer. Hij is momenteel vooral bekend als co-commentator van Michel Wuyts op de VRT voor het deskundig verslaan van tal van wielerwedstrijden gedurende het hele wielerseizoen.
Zijn kennis van het wielrennen bouwde hij op tijdens zijn carrière als wielerprof-meesterknecht van Hennie Kuiper, als ploegleider van onder andere Greg Lemond waarmee hij de tour won, als bondscoach waar hij België met Tom Boonen een wereldkampioen schonk.
José heeft dus heel wat te vertellen en we gaan luisteren naar een verhaal over 50 jaar wielrennen, van vroeger tot nu. We leren ook waar de toekomst van het wielrennen naar toe gaat. Met José zetten we iemand achter de microfoon die het allemaal van heel dichtbij beleefd heeft en weet waarover hij spreekt. Het zijn boeiende verhalen vanachter de coulissen van het wielrennen die je niet hoort op tv, radio of leest in de krant. José is daarenboven een geboren verteller wat het nog boeiender maakt.
Als er iemand de wielerwereld door en door kent dan is hij het wel! Hij neemt ons mee in een spannende, interessante en leerrijke reis waar hij zijn belevenissen vertelt. U kan zelf ook vragen stellen aan José.
U kan per club kaarten bestellen/reserveren door overschrijving van het bedrag van 10 Euro op de bankrekening van WTC de Snelvoeters BE41 8804 7038 8110.
